«عابدان نيايش و پرستش الهي را از علي عليه‌السلام آموختند. اميرالمؤمنين غرق عبادت بود و هرگز نماز شب را ترک نکرد، حتّي در شبي که تهاجم عمومي بود و حمله همگاني آغاز شد و سرنوشت جنگ رقم خورد (ليلة الهرير)، علي A نماز شب را ترک نکرد!زماني که تيرهاي دشمن از راست و چپ و بالاي سر او مي‌باريد. سجاده نماز شبش را باز کرد و در شبي چنين حساس از آن باز نماند».[1]

[1] . شرح ابن ابي‌الحديد، ج1، ص27.