«نمازهاي نافله، به منزله هديّه است و در هر صورت پذيرفته مي‌شود».[1]

با همه تأکيد و تشويقي که درباره انجام نمازهاي مستحبي است، اداي آنها بايد از روي علاقه و عشق باشد و انسان بر خودش آنها را تحميل نکند.سعي کند که ابتدا، آمادگي روحي و علاقه و کشش قلبي بيابد آنگاه به انجام آنها بپردازد.

امام رضا A فرموده است:«دل ها،گاهي اقبال و آمادگي دارند و گاهي نه ؛ عبادات را وقتي که دل ها آماده است انجام دهيد».[2]

به همين دليل در نمازهاي مستحبي برخي ارفاق‌ها و تسهيلاتي وجود دارد که در نمازهاي واجب نيست. اين آسان‌گيري براي جذب بيشتر افراد است از جمله اينکه:

1. نماز مستحب را، هم مي‌توان ايستاده خواند، هم نشسته.

2. در نماز مستحب، مي‌توان فقط سوره حمد خواند و به رکوع رفت.

اين ساده‌گيري براي تشويق افراد به عبادت هاي سازنده است،حتي اگر نماز مستحب را کسي در وقتش نتوانست بخواند، قضاي آن را مي‌تواند انجام دهد که در اين صورت طبق حديث، خداوند به فرشتگاه مباهات کرده و مي‌فرمايد:

[1] . قصار الجمل، ج2.

[2] . بحارالانوار، ج 84، ص 47.