ضيافت و مهماني حضرت موسي عليه‌السلام در محضر حضرت ربوبي ، در شب به وقوع مي‌پيوندد ؛ وَ وٰاعَدْنا مُوسيٰ ثَلاٰثينَ لَيْلَة ... [1]

سالک الي الله، به لقاي خدا نرسيده،جز از طريق تجلّياتي که در شب کسب نموده است.

کلمه ليل (شب) و مشتقات آن مثل: ليلاً ، ليله ، ليلها ، ليال ، ليالي و ... حدود نود بار در قرآن آمده است که نشان از اهميتي است که قرآن براي شب قائل است.[2]

امام حسن عسگري پيشواي يازدهم عليه‌السلام مي‌فرمايد:

«اِنّ الوصُولَ اِليَ الله عَزَّوجَلَّ سَفَرٌ لا يُدْرَکُ اِلّا بِامْتِطاء الَّيْلِ»؛ [3]«رسيدن به خداوند عزوجل سفري است که جز با مرکب شب، پيمودن راه و رسيدن به مقصد ممکن نيست».

با مرکب روز نمي‌شود، اين سفر سنگين را طي کرد.

آن مرکب که هم پر توان است و هم راه را در تاريکي و تنهايي بهتر مي‌بيند و بهتر مي‌پيمايد، همانا سحرخيزي و شب زنده‌داري است.

تلاوت قرآن و خضوع در حضور خدا در سحر و همين محاسبه اعمال خويش در شب و گذشته‌ها را قاطعانه جبران کردن و تصميم قطعي نسبت به آينده گرفتن در دل شب تار ميسّر است.[4]

[1] . سوره اعراف/142 .

[2] . بوي عشق در فرهنگ شب زنده‌داري ، ص67.

[3] . بحارالانوار ، ج78، ص379.

[4] . تفسير موضوعي قرآن مجيد، ج3، ص16.