﴿تقيّد شيخ جعفر کاشف الغطاء به نماز جماعت﴾

شيخ جعفر کاشف الغطاء مرجع بزرگ و محقق عالي قدر شيعه در يکي از مساجد نجف اشرف اقامه نماز جماعت مي‌نمود و در ظهر يکي از روزها، مردم به مسجد آمدند و در صفوف جماعت در انتظار آمدن آقا نشستند، ولي آمدن او طول کشيد و آن ها برخاستند و نماز خود را فرادي خواندند، در بين نماز، شيخ جعفر به مسجد آمد و ديد مردم فرادي نماز مي‌خوانند، بسيار ناراحت شد و آن ها را سرزنش کرد و گفت: آيا در ميان شما يک نفر مورد اطمينان نيست،که هرگاه من به مسجد نرسيدم به او اقتدا کنيد و نماز جماعت بخوانيد؟ در اين حال چشمش به مرد تاجر نيکوکاري افتاد که ديد گوشه‌اي از مسجد نماز مي‌خواند، نزد او رفت و به او اقتدا کرد. مردم نيز به پيروي از شيخ صف ها را منظم کرده و به آن تاجر صالح اقتدا کردند. آن تاجر احساس کرد که شيخ و مردم به او اقتدا کرده‌اند، بسيار شرمنده شد، از طرفي شرعاً نمي‌توانست نماز خود را قطع کند. نماز را با زحمت به پايان رساند، بعد از نماز فوراً برخاست که به کناري برود، آمد که دست شيخ را ببوسد، شيخ دست او را گرفت و اصرار کرد که بايد نماز عصر را نيز بخواند و او قبول نمي‌کرد. سرانجام شيخ گفت: يا بايد نماز جماعت را تو بخواني و ما به تو اقتدا کنيم و يا بايد دويست دست لباس شامي به اين جا براي فقرا بياوري.

آن تاجر با خوشحالي گفت:حاضرم که آن لباس ها را بياورم و امامت