فرشتگان و آدميان جميعاً.[1]

حديث ششم:

پيغمبر o به عثمان به مظعون فرمود: هر که نماز صبح را به جماعت بگذارد و بعد از آن بنشيند به تعقيب و مشغول ذکر الهي باشد تا آنکه طلوع کند آفتاب، حق تعالي در جنت الفردوس هفتاد درجه به او کرامت فرمايد که از هر درجه تا درجه ديگر هفتاد سال راه باشد، به دويدن اسب تندرو.

و هرکه نماز ظهر را با جماعت بجا آورد، حق تعالي در جنت عدن پنجاه درجه به او عطا فرمايد که ميان هر دو درجه، پنجاه سال راه باشد به دويدن اسب تندرو.

و هر که نماز عصر را به جماعت بخواند، چنان باشد که هشت نفر از فرزندان اسماعيل که ايشان صاحب خانه باشند از بندگي آزاد کرده.

و هرکه بگذارد نماز شام را به جماعت، مثل آنکه حجي نيکو و يک عمره مقبول کرده باشد (يعني ثواب آن را برايش مي‌نويسند).

و هرکه نماز خفتن (نماز عشاء) را به جماعت بخواند، مثل آنکه ليله القدر احياء داشته است (يعني ثواب عبادت شب قدر به او عطاء فرمايند).[2]

حديث هفتم: پيامبر o فرمود: «کسي که نماز صبح را به جماعت بخواند، گويا همه شب را در حال رکوع و سجود به سر برده است...».[3]

[1] . جامع الاخبار ، فصل36 ، ص 90 ؛ ثمرات الحيات ، مجلس 35 ، ص 417 .

[2] . جامع الاخبار ، فصل36 ، ص91 ؛ عين الحيات ، ص575 ؛ عنوان الکلام ، ص52 .

[3] . سفينه البحار ، ج1 ، ص 177 .