اِستیـوِنسِـن \ [e]stivense(o)n\ ، رابِـرت (1803- 1859م/ 1218-1276ق)، مهندس برجستۀ انگلیسی دورۀ ویکتوریا در رشتۀ راه و ساختمان. او سازندۀ بسیاری از پلهای با دهانۀ عریض برای راهآهن بود که از آن میان، پل بریتانیا بر روی تنگۀ مِنای در وِیلز شمالی از همه مهمتر است. رابرت در نُرثامبِرلند در انگلستان زاده شد. او که یگانه پسر جرج استیونسن ــ مختـرع لکوموتیو راهآهن ــ بـود، در دانشگاه اِدینبورگ (اِدینبره) به تحصیل پرداخت. در 1821م در کار نقشـهبـرداری بـرای راهآهن استـاکتِن ـ دارلینگتِن، و پس از آن، راهآهن منچستر ـ لیورپول، دستیار پدرش بود. پس از اینکه مدتی در مقام مهندس معدن در کلمبیا کار کرد، به انگلستان بازگشت و در آنجا در تکمیل لکوموتیوها بسیار کوشید و در 1833م سرمهندس راهآهن لندن ـ بِرمینگـِم شـد. در ایـن مقـام، مسئولیت چندین کار مهندسی مهم را عهدهدار شد که کندن تونلهایی در بلیزوِرث و کیلزبی از آن جمله است. پس از آن، ساختمان راهآهن جدیدی را از نیوکاسِل به بِریک آغاز کرد و با بهرهگیری از چکش بخار اختراع جِیمز نِیسمیث، پل رودخانۀ تاین را با ۶ قوس آهنی ساخت. استیونسن برای ساختن پلی برای راهآهن بر روی تنگۀ منای، میـان جزیرۀ اَنگِلسی و سـرزمین اصلی ویلز، طرحِ لوله ـ قوسیِ منحصر به فردی را اجرا کرد که آن را در ساختمان چندین پل دیگر نیز به کار برد. از دیگر پلهای مشهور او میتوان از دو پل روی رود نیل در دِمیاط مصر و پل ویکتوریا در مونرِئال کانادا نام برد.