استیونز

اِستیوِنز \ [e]stivenz\ ، جِیمز(1880 یا 1882-1950م/ 1258 یا 1260-1329ش)، داستان‌نویس و شاعر ایرلندی. او از چهره‌های شاخص نوزایی ادبی ایرلند بود. فلسفۀ وحدت وجودی او در دو دسته از آثارش آشکار است: داستانهای پریان، که در محله‌های فقیرنشین دابلین رخ می‌دهند، جایی که او دوران کودکی‌اش را گذراند؛ و شعرهایی که با حسی همدلانه دربارۀ جانوران سروده است.
استیونز در دابلین زاده شد. او در دفتری حقوقی کار می‌کرد و تحصیلاتش را از راه خودآموزی ادامه داد تا آنکه با جرج ویلیام راسِل، شاعر ایرلندی، دیدار کرد. او استیونز را تشویق کرد و وی را در انتشار نخستین کتاب شعرش با نام «شورشها» (1909م) یاری رساند. نخستین داستان استیونز با نام «دختر زن نظافتچی» در 1911م در مجلۀ آیریش ریویو چاپ شد. کتاب بعدی‌اش به نام «سبویی از طلا» (1912م)، با مضمون سِلتی غنی خود، شهرت وی را تثبیت کرد. او از افسانه‌ها و فرهنگ عامۀ ایرلندی در داستانهایش بهره می‌گرفت.
استیونز، مانند بسیاری از هم‌عصرانش، از شورش عید ایستِر (عید پاک) 1916م تأثیر پذیرفت. در این روز، جمهوری‌خواهان ایرلندی در برابر انگلیسیها به‌پا خاستند و «شورش در دابلین» (1916م)، اثر استیونز، روایتی کلاسیک از این رویداد است.
استفادۀ گزندۀ استیونز از طنز نشان‌دهندۀ نزدیکی او با دوستش، جِیمز جویس است. استیونز کتاب «نیمه‌خدایان» (1914م) را نیز با این گرایش نوشت، اما دیردره (1923م) نثری رسمی‌ و آهنگین دارد. دیگر آثار او عبارت‌اند از داستان کوتاه و شعر غنایی.
استیونز در جنبش ملی‌گرایانۀ ایرلند فعالیت می‌کرد. او پیش از 1940م در لندن اقامت گزید و در آنجا، تا زمان مرگش در 1950م، در چندین برنامۀ رادیویی حضور یافت. برگزیده‌ای از مقاله‌های انتقادی‌اش در 1928م انتشار یافت.

مآخذ

CE, 6th edition;
EA, 2006;
EB, 2008.
بخش ادبیات جهان