اروند گشنسپ

اَرْوَنْدْ گُشْنَسْپ [arvand gošnasp]، مـرزبـان ایــرانـی گرجستان در دورۀ خسرو یکم (531- 579م). در کتابی از یک نویسندۀ گمنام گرجی با عنوان «مصیبت‌نامۀ اوستاس» چنین آمده است که مقر فرماندهی اروندگشنسپ در تفلیس بود. در آن زمان که دولتهای ایران و بیزانس بر سر استیلا بر لازیکا (بخش غربی گرجستان) با یکدیگر می‌جنگیدند، کارگزاران ایرانی گرجستان می‌کوشیدند تا گرجیان و ایرانیان آن دیار را از گرویدن به مسیحیت و ترک آیین مزدیسنا باز دارند. چنان که در یک مورد، بسطام، نایب‌الحکومۀ اروند گشنسپ در متسخته به درخواست صنف‌ کفاشان ایرانی آن شهر دربارۀ گرویدن یکی از اعضای خود به مسیحیت، فرد مسیحی را با تنی چند به تفلیس فرستاد. اروندگشنسپ او را بازداشت کرد و شکنجه داد (لانگ، 105-107؛ ایرانیکا، II/ 679). با این‌همه، از او به داشتن رفتاری مؤدبانه با بزرگان محلی و رهبران دینی گرجستان یاد کرده‌اند (همانجا).

مآخذ

لانگ، دیوید مارشال، گرجیها، ترجمۀ رقیه بهزادی، تهران، 1373ش؛
نیز:

Iranica.
مهرداد قدرت دیزجی