استوارت، جزیره

اِستوارت، جزیرۀ \ jazire-ye [e]stu[v]ārt\ ، جـزیـره‌ای کوهستانی و سومین جزیرۀ بزرگ نیوزیلند. این جزیره در جنوب غربی اقیانوس آرام و نزدیک انتهای جنوبی «جزیرۀ جنوبی» (ساوث آیلند) قرار دارد. جزیرۀ استوارت کم‌وبیش مثلث‌شکل، و طول و عرض آن70 در40 کم‌ ، و مساحت کل آن 746‘1 کم‌2 است. این جزیره به‌طورکلی تپه‌ماهوری (مرتفع‌ترین نقطۀ آن کوه اَنگلِم با 980 متر ارتفاع)، پوشیده از جنگل و بادخیز است و 1/ 164 کم‌ از خط ساحلی آن را خلیج پَتِرسِن (در شرق)، بندر پِگِسِس (در جنوب) و خلیجهای داوبوی و مِیسِن (در غرب) پوشانده‌اند. جزایر کوچک متعددی، موسوم به ماتِن بِرد، در نزدیکی ساحل آن قـرار دارند.
ایـن منطقـه را در 1770م ناخدا جِیمز کوک، کـه گمان می‌کرد آنجا شبه‌جزیره است، مشاهده کرده بود. این تصور ابتدایی را ناخدا ویلیام استوارت، یکی از صیادان نهنگ و خوک آبی، که در آن زمان از جزیره دیدن کرده بود، در 1809م با بررسیهای خود رد کرد. بریتانیاییها در 1864م این جزیره را از مائوریهای بومی خریدند. از سال 1867 تا دهۀ 1890م، کاوشهایی برای یافتن طلا و قلع در آنجا صورت گرفت که بی‌نتیجه ماند.
جمعیت جزیرۀ استوارت اندک است و معاش اهالی از گردشگران تابستانی، صید صدفهای خوراکی و خرچنگ دراز تأمین می‌شود. این جزیره با بلاف، واقع در «جزیرۀ جنوبی»، به‌واسطۀ گذرگاهی آبی در ارتباط است؛ این گذرگاه آبی حدود 27 کم‌ عرض دارد و با عبور از تنگۀ فُوو در خلیج هافمون (اُبَن سابق)، که دارای بیشترین جمعیت ثابت در جنوبی‌ترین نقطۀ نیوزیلند است، به خشکی می‌رسد. شهر اُبَن، در ساحل شمال شرقی جزیره، مهم‌ترین شهر آن به‌شمار می‌آید.
جمع‌ (2001م): 387 تن.

مآخذ

EA, 2006;
EB, 1986, 2008;
ME, 2009.
بخش جغرافیا