استرادا کابررا

اِسترادا کابرِرا \ est[e]rādā kābrerā\ ، مانوئِل (1857-1924م/ 1236-1303ش)، رئیس‌جمهور دیکتاتور گواتمالا. او از 1898 تا 1920م، به مدت 22 سال، و به کمک ارتش منظم، پلیس مخفی و تعقیب و فشار نظام‌مند، بر این کشور حکومت کرد.
استرادا کابررا در کِتسالتِنانگو در گواتمالا زاده شد. پس از تحصیل در مدرسه‌ای وابسته به کلیسا، مدتی در شهر گواتمالا (گواتمالاسیتی) حقوق خواند و قاضی دیوان عالی کشور شد. سپس به فعالیت سیاسی پرداخت، به نمایندگیِ کنگره رسید و به ترتیب، به عنوان وزیر آموزش عمومی، دادگستری و کشور، خدمت کرد. در1898م که رئیس‌جمهور، خوسه ماریا رِئینا بارّیُس ترور شد، استرادا نخست به‌طور موقت، و سپس برای دوره‌ای 6 ساله رئیس‌جمهور شد. او در دورۀ نخست ریاستش، قانون اساسی را محترم شمرد، ولی سپس آن را طوری تغییر داد که انتخاب شدن پی‌درپی خود را تضمین کند.

حکومت مقتدر استرادا کابررا موجب آرامش داخلی و برخی اصلاحات اقتصادی در گواتمالا شد. او از سرمایه‌گذاری شرکت یونایتِد فروت به‌عنوان سرمایه‌گذار خارجی در آن کشور حمایت کرد. شماری مدرسه ساخت، تولیدات کشاورزی را افزایش داد و وضع آموزش و بهداشت را بهبود بخشید، ولی در همان حال، خزانۀ کشور را غارت کرد، سرخ‌پوستان را به بیگاری واداشت و آزادیهای اندکی را که مردم گواتمالا در سالهای گذشته به دست آورده بودند، از میان برد. سرانجام، پس از چند جنبش انقلابی و سوءقصد به جان استرادا کابررا، شورشی مسلحانه به رهبری کارلوس اِرّرا ای لونا، در 1920م به سقوط او انجامید. اموال غارت‌شده را از استرادا گرفتند و او در زندان درگذشت.

مآخذ

CE, 6th edition;
EA, 2006;
EB, 2008;
ME, 2008.
بخش مفاهیم جدید و عناوین ویژه