اسپوکن

اِسپوکَن \ \ [e]spo[w]kan\ ، شهری در شرق ایالت واشینگتن در ایالات متحدۀ آمریکا.

این شهر که در کنار آبشار رود اسپوکن قرار دارد، مرکز شهرستان اسپوکن است و پس از سیاتل، پر جمعیت‌ترین شهر ایالت واشینگتن به شمار می‌رود. از 1810م که شرکت نورث‌وِست در این محل یک پایگاه بازرگانی برپا کرد، رفت و آمد شکارچیان بدانجا افزایش یافت. اسپوکن در 1872م مسکونی، و در 1878م دارای طرح شهری منظمی شد. این شهر که نخست به نام بومیان سرخ‌پوست خود از قوم اسپوکن (در زبان بومیان به معنای مردم خورشید)، اسپوکن فالز (آبشار اسپوکن) نامیده می‌شد، پس از رسیدن راه آهن پاسیفیک شمالی به آنجا، گسترش یافت. نیروی برق‌آبی فراوان و منابع طبیعی سرشار اسپوکن، مانند ذخایر معدنی، جنگلهای انبوه و زمینهای کشاورزی، این شهر را به مرکز بازرگانی و ترابری در ناحیۀ معروف به «امپراتوریِ درون مرزی» ــ شامل شرق واشینگتن، شمال آیداهو، شمال شرق اُرِگان، غرب مونتانا، و جنوب بریتیش‌کلمبیا ــ تبدیل کرده است.
آتش‌سوزی مهیبی که در 1889م رخ داد، بیشتر اسپوکن را ویران کرد. این شهر پس از بازسازی، در 1900م با نام کنونی خود دوباره به عنوان شهر به ثبت رسید و صنایع فلزی، فراوری مواد خوراکی و تولید الوار در آن ایجاد شد. در این شهر چندین خانۀ اعیانی از دورۀ شکوفایی اقتصادی آغاز سدۀ 20م برجای مانده است.
تـوسعـۀ معـادن منطقۀ کُردِلِن ــ شـامل معـادن طلا، نـقـره، اورانیم و مس ــ و نیز تکمیل پروژۀ سدِ گرَند کولی (1941م)، باعث رشد اقتصادی و صنعتی این شهر شد. ساخت پایگاه هوایی فِرچایلد در نزدیکی اسپوکن و ساخت کارخانه‌های تولید و نورد آلومینیم (طی جنگ جهانی دوم)، به اقتصاد این شهر کمک کرد. پارک ریوِرفرانتِ اسپوکن در 1974م محل برپایی نمایشگاه جهانی 1974م (اکسپو 74) بود. بخشهایی از مرکز شهر یک «ناحیۀ تاریخی ملی» شناخته شده است.
دانشگاه گُندزاگا (1887م)، کالج ویت‌وِرث (1890م) و چندین کالج مقدماتی نیز در این شهر دایر است. راه رسیدن به گردشگاههای کوه اسپوکن (ارتفاع: 793،1 متر) و نیز جنگلهای ملی کُلْویل و کانیکسو از اسپوکن می‌گذرد. میانگین ارتفاع این شهر از سطح دریا 582 متر، و مساحت آن نزدیک به 150 کم‌2 است.
جمع‌ (‌2000م) شهر: 629،195 تن، ناحیۀ آماری مادر‌شهر: 939، 417 تن؛ (برآورد 2005م) شهر: ح 000، 197 تن.

مآخذ

EA, 2006;
EB, 1986, 2008;
ME, 2008.
بخش جغرافیا