ارمیت

اِرْمیت [ermīt]، شــارل (1822- 1901م/ 1238- 1318ق)، ریاضی‌دان فرانسوی که تحقیقاتش در مورد نظریۀ توابع به پیدایش نخستین راه حل برای معادلۀ عمومی درجۀ پنجم (معادلۀ کوینتیک) با استفاده از توابع بیضوی انجامید.
با اینکه ارمیت تا 20 سالگی نشان داده بود که ریاضی‌دان خلاقی است، ولی در گذراندن امتحانات رسمی با مشکلاتی مواجه شد و ناگزیر 5 سال از پربارترین سالهای عمر خود را به آماده کردن خویش برای امتحانات دورۀ لیسانس گذراند تا سرانجام در 1848م موفق به اخذ لیسانس شد. او دورۀ تدریس خود را از مدرسۀ عالی پلی تکنیک پاریس آغاز کرد و سپس برای تدریس در کُلِژ دو فرانس برگزیده شد. در 1869م به استادی دانشسرای تربیت معلم پاریس که متناسب با لیاقت و شایستگی وی بود، انتخاب گردید. در 1870م استاد جبر عالی در دانشگاه سُربُن شد.

در 1873م ارمیت نخستین راه اثبات این مسئله را که e عددی متعالی است، یا به عبارت دیگر، e ریشۀ هیچ معادلۀ جبری‌ای با ضرایب گویا نیست، منتشر کرد.
ارمیت در تکوین نظریۀ فرمهای جبری، نظریۀ حسابی فرمهای درجۀ دوم و نظریه‌های توابع بیضوی و آبِلی از چهره‌های ممتاز به‌شمار می‌رفت. او نخستین کسی بود که دربارۀ نمایش اعداد صحیح در آنچه امروز به نام فرمهای ارمیتی معروف است، تحقیق کرد. راه حل معروف وی برای معادلات عمومی درجۀ پنجم در1858م در کتاب«درباۀ حل معادلات درجۀ پنجم» انتشار یافت. بسیاری از ریاضی‌دانان نیمۀ دوم سدۀ 19م تحقیقات خویش را مدیون تشویق و تأیید ارمیت هستند. (116)