آرمریک، کوهستان

آرْمُریک، کوهِسْتان [kūhestān-e ārmorīk]، دشت یا شبه‌دشت مرتفع فرسایش‌یافته‌ای کـه استانهای غربی فینیستِر، کُت ـ د، آرمُـر، مُـرْبیئان و ایـل ـ اِ ـ ویلِـن، و بخشهـایـی از استانهای مانْش، اُرْن، مایِن، مِن ـ اِ ـ لوار، لوار ـ آتلانتیک و وانْـدۀ فـرانـسه را در بـر دارد. این منطقـه حدود 000‘65 کمـ 2 وسعت دارد و از شمال به حوضۀ پاریس و رودخانۀ سِن، و از جنوب به دشتهای پست رودخانۀ لوار و شاخه‌های آن محدود می‌گردد. دراین‌منطقه،شیستهای بلوری متعلق‌به دوران پرِکامبریَن (بابیش‌از540 میلیون سال قدمت) که با رگه‌هایی از گنیس درهم آمیخته‌است، به فراوانی یافت می‌شود. کوههای منطقه طی مرحلۀ کوهزایی هِرسینیَن در دورۀ کَربُنیفِر (286 تا 360 میلیون سال پیش) شکل گرفته، و البته طی زمان، به شدت فرسایش یافته‌اند، تا جایی که ارتفاع آنها به ندرت از400 متر فراتر می‌رود. ارتفاع کوه آوالوار در اُرن ــ که بلندترین نقطۀ کوهستـان آرمریک بـه‌شمـار می‌آیـد ــ بـه 417متـر می‌رسد. دشتهای مرتفع این منطقه شامل تپه‌های آره در فینیستر و کت ـ د‘ آرمر، و مُنه در کت ـ د‘ آرمر است. حوضۀ شاتولَن که بیشتر فینیستر را در برمی‌گیرد، در حوضۀ آبگیر رود اُن قرار دارد.
مردمان گُل خط ساحلی منطقه را آرمُر، به معنای اراضی دریا، و بخش داخلی را آرکوات، به معنای اراضی جنگل می‌نامیدند. قسمت عمدۀ جنگلهای نواحی داخلی این منطقه از میان رفته است. دام‌پروری فعالیت اصلی بخش کشاورزی است و این منطقه از مهم‌ترین تولیدکنندگان شیر، پنیر و گوشت گاو و خوک به شمار می‌رود. کشت علوفه نیز در حال گسترش است. جمعیت منطقه در طول ساحل متمرکز است و روستاها جمعیت ناچیزی دارند. (217)