آراتوس

آراتـوس [ārātūs] (ا ش‌ ح315/ح 245ق‌م)، شاعـر یونانی اهل سُلی (در کیلیکیا)که بیشتر به سبب سروده‌ای به نام «پدیده‌ها» در نجوم، شهرت دارد. او در دربار آنتیگونوس دوم و آنتیوخوس اول می‌زیست و شعر آموزشـی شش هجایی «پدیده‌ها» تنها اثر برجای مانده از اوست. وی در 757بیت نخست اثر خود، نوشتۀمنثورِ ائودُکسُسِ کنیدُسی(390-340ق‌م) دربارۀ نجوم را به نظم آورده است، اما ابیات 758 تا 1154، به نشانه‌های وضع هوا اختصاص دارد و بسیار شبیه اثری از تئوفراستُس دروغین، به نام «نشانه‌های توفان» است. منظومۀ او بی‌درنگ شهرت یافت و شرح و تفسیرهای بسیار بر آن نوشته شده که مهم‌ترین آنها، نوشتۀ اِبَرخُس (150ق م) هنوز بر جای مانده است. «پدیده‌ها» از نظر شکل به مکتب اسکندریه تعلق دارد، اما رواقی‌گرایی مؤلف لحنی بسیار جدی به آن می‌دهد. این شعر در میان رومیان شهرت فراوان یافت، چنان‌که سیسرون، گرمانیکوس و آویِنوس آن را ترجمه کردند که دو ترجمۀ اخیر و بخشی از ترجمۀ سیسرون باقی مانده است. یکی از ابیات آغازین این منظومه که در یاری خواستن از زئوس است، شهرت بسیار دارد؛ زیرا پولُس حواری (اعمال رسولان، 17: 28) آن را نقل کرده است. (112)