ادینگا

اُدینْگا [odīngā]، (آجـوما) اُگینگا (1911-1994م/1290-1372ش)، رهبر ملی‌گرای کنیا که همکاری بلندمدت خود را با جوموکِنیاتا ــ که‌خود پدرجنبش استقلال‌طلبانۀ کنیا بود ــ بر هم زد تا یک‌حزب‌مخالف‌اصول‌گرا تشکیل دهد. همچون بسیاری از افراد برجستۀ افریقای شرقی، ادینگا در دانشکدۀ ماکِرِره تحصیل کرد و اصلاً یک معلم بود. او به‌ریاست‌سازمان اعضای برگزیدۀ افریقایی در شورای قانو‌ن‌گذاریِ‌سال1957م انتخاب شد و 2 سال بعد به عنوان رئیس جنبش استقلال‌طلبانۀ کنیا در شورای مذکور برگزیده شد. او همراه تامِس مبویا یکی از معدود اعضایی افریقایی بود که با سیاست انگلستان در دخالت دادن گروههای نژادی مختلف در امور سیاسی ــ که در اواخر دهۀ 1950م پیشنهاد شده بود ــ کاملاً مخالفت می‌کرد. در 1960م وی یکی از اعضای کمیته‌ای بود که پیش‌نویس قانون اساسی اتحاد ملی افریقایی کنیا (کانو) را تهیه کرد، اتحادیه‌ای که او بعدها به سمت نایب‌رئیسی آن رسید. در این اثنا او سعی کرد نام جوموکنیاتا را که از پی شورش قبایل مائومائو در اوایل دهۀ 1950م هنوز در زندان به سر می‌برد، به عنوان رهبری ملی‌گرا بر سر زبانها بیندازد.

در 1963م ادینـگا به نمایندگی مجلس انتخاب شد و در دسامبر همان سال که کنیا استقلال یافت، به عنوان وزیر کشور (1963- 1964م)، و بعد معاون رئیس‌جمهور و وزیر مشاور انتخاب شد. با این‌همه، در فاصلۀ سالهای 1965 و 1966م با

اتحاد ملی افریقایی کنیا و کنیاتا قطع رابطه کرد تا حزب چپگرای مخالفی به نام اتحاد مردم کنیا را پایه‌گذاری کند؛ اما این حزب در 1969م توسط کنیاتا غیرقانونی اعلام شد و بعضی از اعضای آن از جمله ادینگا بازداشت شدند. ادینگا به محض آزادی در 1971م دوباره به کانو پیوست. در 1975م کنیاتا از کاندیدا شدن ادینگا در انتخابات سراسری جلوگیری کرد، ولی در 1975م ادینگا به ریاست یکی از شعب حزب برگزیده شد. او بار دیگر برای مدتی کوتاه در 1977م دستگیر شد. حتى بعد از مرگ کنیاتا(1978م) جانشینان وی با حضور ادینگا در هر فعالیت سیاسی همچنان مخالفت می‌ورزیدند. در 1979م ادینگا به سمت ریاست هیئت امنای پنبۀ دولتی انتخاب شد، ولی در 1981م مجدداً از شرکت در انتخابات منع شد. ادینگا به طور جدی شروع به مخالفت و تظاهرات برضد سیاستهای اقتصادی دولت کرد و در 1982م از کانو اخراج شد و در نوامبر همان سال در منزل خود تحت‌نظر قرار گرفت. وی بعد از یک سال با وجود شایعاتی مبنی بر پشتیبانی‌اش از کودتای اوت 1982 آزاد گشت.
(196)