آریکا

آریکا [ārīkā]، شهـر و مـرکز استـان آریکـا در منطـقـۀ تاراپاکا (در شیلی)، بر کرانۀ اقیانوس آرام و در پای دماغۀ اِل مُرّو که تلماسه‌های بیابان آتاکاما آن را محصور کرده‌اند.
آریکا در نزدیکی مرز پرو، و شمالی‌ترین بندر شیلی است. این بندر در 1570م به نام سان مارکوس دِ آریکا در محل یکی از زیستگاههای بومیان آنجا برپا شد و تا 1879م به پرو تعلق داشت، اما در جنگ پاسیفیک به تصرف شیلی درآمد و طبق پیمان آنکُن(1883م) در اختیار این کشور قرار گرفت. با این‌همه، مسئلۀ مالکیت قانونی شیلی تا 1929م حل نشده بود.
آریکا تا اواسط سدۀ 20م بندری آزاد بود و ترانزیت مبادلات تجاری بُلیوی را برعهده داشت. این شهر هنوز نیز بندری آزاد برای بلیوی، و مرکزی تجاری برای پرو و شمال شیلی به‌شمار می‌رود و واحدهای صنعتی آن، به‌ویژه تولید پودر ماهی و مونتاژ اتومبیل توسعه یافته است.
بندر آریکا پایانۀ خط لولۀ نفتی است که از اُروروی بلیوی به شیلی می‌رسد. محصولات‌زراعی‌آن در دره‌های آساپا و ریو ـ یوتا به عمل می‌آید و زیتون و مرکبات آن صادر می‌شود. آریکا با داشتن بندرگاه، فرودگاه بین‌المللی و راه‌آهنی که به تاکنا در پرو، و لا پاس (لا پاز) در بلیوی می‌پیوندد، و نیز به سبب آنکه در کنار بزرگ‌راه پان آمِریکن قرار دارد، کانون فعال حمل و نقل به‌شمار می‌رود.
جمع‌ (برآورد 2007م): 354‘ 193 تن. (215)