اسعد بن زراره

اسعـدِ بـنِ زُراره \ asˀad-ebn-e zorāre(a)\ ، ابـوامـامـه (د 1ق/ 623م)، از اصحاب پیامبر اکرم (ص). او از تیرۀ خزرجیانِ بنی نجّار، و از انصار بود (ابن‌سعد، 3/ 608؛ خلیفه، 90-91).
اسعد و ذکوان بن عبد قیس چون آوازۀ حضرت رسول (ص) را شنیدند، نزد ایشان شتافتند و زود اسلام آوردند. سپس به شهر خود بازگشتند و به تبلیغ اسلام پرداختند و چندی بعد، همراه چند تن از مردم یثرب، نزد پیامبر (ص) آمدند (ابن‌سعد، همان‌جا؛ نیز نک‌ : طبری، 354-355)؛ اما شمار واقعی یثربیانی که نخستین‌بار با پیامبر (ص) دیدار کردند، خود با اختلاف بسیاری همراه است (مثلاً نک‌ : ابن‌سعد، 1/ 218، قس: 1/ 219). بیعتهای گروهیِ مردم یثرب در دو نوبت انجام گرفت و به همین سبب، از بیعت نخستین به «عقبۀ اولى» و از بیعت دوم به «عقبۀ ثانیه» یاد شده است (نک‌ : ابن‌هشام، 73، 81). اسعد چند ماهی پس از هجرت پیامبر (ص) به مدینه بیمار شد و درگذشت. پیکر وی را در بقیع دفن کردند و گفته‌اند نخستین کسی بود که در آن گورستان به خاک سپرده شد (ابن‌سعد، 3/ 611-612).

مآخذ

ابن‌سعد، محمد، الطبقات الکبرى، دارصادر، بیروت، بی‌تا؛
ابن‌هشام، عبدالملک، السیرة النبویة، به کوشش مصطفى سقا و دیگران، قاهره، 1355ق/ 1936م، ج 2؛
خلیفة بن خیاط، الطبقات، به کوشش اکرم ضیاء عمری، ریاض، 1402ق/ 1982م؛
طبری، تاریخ، ج 2.

علی بهرامیان (دبا)