بُلْبُل، ملااشرف دیری (1093-1189ق / 1682-1775م)، شاعر قرن 12ق / 18م. نام اصلی وی شرفالدین است (غلامسرور، 2 / 286)، اما در منابع از او با نام ملامحمد اشرف و ملااشرف دیری یاد شده، و به «بلبل شاه» نیز شهرت داشته است (همانجا؛ عرفانی، 185؛ راشدی، 1 / 135؛ تیکو، 111؛ نیز ایرانیکا). شرفالدین در روستای دیره یا دیر، در کشمیر زاده شد و به همانجا منسوب، و به دیری نامبردار گردید. وی در همین قریه درگذشت و در گورستان خانوادگی خود دفن شد (عرفانی، همانجا؛ قس: راشدی، همانجا). وی نخستین شاعر کشمیری است که داستان کربلا را به نظم درآورد و افزون بر آن در رثای امام حسن (ع) نیز شعر سرود (تیکو، 114-120؛ راشدی، 1 / 136). وی خمسهای نیز به تقلید از خمسۀ حکیم نظامی سرود که در سرزمین کشمیر شهرت بسیار یافت. یک مثنوی از آن به نام رضانامه ــ شامل 10هزار بیت ــ دردست است و از برخی ابیات آن میتوان به نامهای مثنویهای دیگر این خمسه پی برد: مثنوی ارزن و پیه مال، مثنوی هشت اسرار، مثنوی مهر و ماه، و مثنوی هشت تمهید (همانجا؛ ایرانیکا؛ تیکو، 111؛ عرفانی، 186).