آل ابی اراکه

آلِ ابی اَراکه، از خاندانهای شیعه و از رجال حدیث در سده‌های 1-2ق / 7- 8 م. ابو أراکه، میمون بن سنجار یمنیِ بَجلی کوفی که این خاندان منسوب به اوست، از خواص یاران امام علی(ع) بوده است. عده‌ای او را به لحاظ شخصیت و قرابت به امام، همانند کسانی چون أصْبَغ بن نَباته، مالک اشتر، کُمَیْل بن زیاد، زید بن صَوْحان و صَعْصَعَة بن صوحان دانسته‌اند. برخی روایات از دوستی نزدیک او با رشید هَجَری حکایت می‌کند. بنابر روایات، وی از مردم یمن بود که به کوفه هجرت کرد. از شخصیتهای بنام و بزرگ این خاندان، اینان را می‌توان نام برد:
بشیر (یا بِشْر) بن میمون وابشی نَبّال کوفی هَمْدانی شیبانی، برادرش شَجَره، و پسرش اسحاق، و نیز علی و حسن فرزندانِ شجرة. اینان از محدثان بزرگ و موثق و رجال برجستۀ شیعه به‌شمار می‌آیند و از امام محمدباقر(ع)، امام جعفرصادق(ع) و بنابر برخی روایات از امام موسی کاظم(ع)، حدیث نقل می‌کنند. رجال‌شناسان عموماً، به استناد اخبار رسیده از سوی ائمه(ع)، آنان را موثق و صالح دانسته و ستوده‌اند. مُحدثان شیعه احادیثی از بشیر، شجرة، علی و حسن روایت کرده‌اند.

مآخذ

ابن ابی‌حاتم رازی، محمد بن ادریس، الجرح والتعدیل، بیروت، داراحیاء التراث العربی، 1952م، 2 / 366؛
بحرالعلوم، مهدی، رجال، تهران، مکتبة الصادق، 1363ش، 1 / 264- 268؛
حلی، علی ‌بن داود، کتاب الرجال، به کوشش جلال‌الدین محدث ارموی، دانشگاه تهران، 1342ش، صص 71، 108، 184، 236-237؛
خویی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، بیروت، 1403ق، 3 / 39، 322، 323، 4 / 357، 9 / 13-14، 12 / 60-61، 19 / 113؛
طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، به کوشش محمود رامیار، دانشگاه مشهد، 1351ش، ص 223؛
غروی حایری، محمدعلی، جامع‌الرواة، دارالأضواء، بیروت، 1403ق، 1 / 123، 203، 586.

بخش معارف