آجرینویسنده (ها) :
محمدعلی مولوی
آخرین بروز رسانی : جمعه 6 دی 1398 تاریخچه مقاله
آجُرّی، ابوبكر محمد بن حسین بن عبدالله (ح 280-360ق / 893-971م)، فقیه و محدث. در محلۀ درب الآجر در غرب بغداد زاده شد. بیشتر رجالشناسان، مذهب او را شافعی گفتهاند، اما برخی نیز وی را حنبلی دانستهاند. مشایخ او در حدیث ابومسلم كَجّی، ابوشعیب حَرّانی، احمد بن یحیى حُلْوانی، جعفر بن محمد فاریابی، مفضل بن محمد جندی، احمد بن حسن بن عبدالجبار صوفی و گروهی دیگر بودهاند، و كسانی چون علی بن بشران، عبدالملك بن بشران، علی بن احمد بن عمر المقرئ و ابونعیم اصفهانی از او روایت كردهاند. وی تا 330ق / 942م در بغداد حدیث گفت و سپس به مكه رفت و مجاور شد و تا پایان عمر در آنجا به نقل حدیث اشتغال داشت. بروكلمان و سزگین از او با نام محمد بن حسین بن علی یاد كردهاند كه ظاهراً خطاست. سزگین آثار زیر را از او نام برده كه نسخههای خطی آنها در مراكزی كه ذیلاً یاد میشود، باقی است: 1. اربعون حدیثاً، لندبرگ، بریل (لیدن، هلند)؛ 2. فرض طلب العلم، برلین؛ 3. اخلاق العلماء عاشر افندی (استانبول)؛ 4. اخبار عمربن عبدالعزیز، ظاهریه (دمشق)؛ 5. كتاب الغرباء (من المؤمنین)، ظاهریه (دمشق)؛ 6. التصدیق بالنظر الی الله فی الآخرة و ما اعدّ لاولیائة، ظاهریه (دمشق)؛ 7. تحریم النّرد و الشطرنج و الملاهی، ظاهریه (دمشق)؛ 8. كتاب اخلاق حملة القران، برلین، عاشر افندی (استانبول)، راغب پاشا (استانبول)، ظاهریه (دمشق)؛ 9. كتاب الشریعة، آصفیه، حدیث، ظاهریه (دمشق)، حدیث؛ 10. ماورد فی لیلة النصف من شعبان، دارالكتب (قاهره)، حدیث؛ 11. وصول المشتاقین و نزهة المستمعین، اولو جامع بورسه (تركیه)؛ 12. جزء فیه مسألة الجهر بالقرآن فی الطواف، دارالكتب (قاهره)، حدیث؛ 13. ادب النفوس، ظاهریه (دمشق)، حدیث؛ 14. جزء فیه حكایات الشافعی و غیره، ظاهریه (دمشق)؛ 15. الفوائد المنتخبة، ظاهریه، مجمع (دمشق).