اصحاب ایکه

اصحاب ایکه \ashāb-e ayke\، نام قومی یادشده در قرآن کریم که رسالت پیامبر خویش، شعیب (ع)، را نپذیرفتند و بر ستمکاری خود اصرار ورزیدند. یاد اینان 4 بار در قرآن کریم، در سوره‌های حجر (15 / 78)، شعراء (26 / 176)، ص (38 / 13) و ق (50 / 14)، به میان آمده، و در کنار اقوامی چون ثمود، لوط و تُبَّع جای گرفته است. این قوم در منابع قصص، غالباً با اصحاب مدین که حضرت شعیب (ع) میان آنان نبوت می‌کرده، یکی دانسته شده، و این نکته در قولی مشهور از ابن‌عباس نیز تأیید شده است؛ اما بسیاری از مفسران، ازجمله اهل تفسیر از تابعان چون قتاده و عکرمه، این دو نام را به دو قوم بازگردانیده‌اند (نک‌ : طبری، 1 / 327؛ مقدسی، 3 / 76).

مآخذ

طبری، تاریخ؛
قرآن کریم؛
مقدسی، مطهر، البدء و التاریخ، به‌کوشش کلمان هوار، پاریس، 1903 م.

فرامرز حاج‌منوچهری (دبا)