نویسنده (ها) :
بخش معارف
آخرین بروز رسانی : سه شنبه 30 اردیبهشت 1399 تاریخچه مقاله
آلِ عِمْران، نام سومین سورۀ قرآن کریم. این سوره مدنی و دارای 200 آیه است و به مناسبت بیان سرگذشت خاندان عمران در آن به این نام خوانده شده است. منظور از عمران مذکور در این سوره، پدر حضرت مریم (ع) و مراد از آل عمران، حضرت عیسی (ع) و حضرت مریماند. مادر حضرت مریم نیز احتمالاً مشمول این عنوان است (طباطبائی، 3 / 167). آل عمران یکی از هفت سورۀ بلند قرآن و بنا بر قول منسوب به امیرالمؤمنین علی (ع)، ابن عباس و جابربن زید، هشتاد و هفتمین سورۀ نازل شدۀ قرآن است (رامیار، 670). در این سورۀ مبارکه خداوند مؤمنین را به توحید کلمه و صبر و ثبات در دفاع از اسلام و تقویت آن دعوت میکند و آنان را به حساسیت موقعیت ایشان در برابر دشمنانی مانند یهودیان و مسیحیان و مشرکان، که در آن زمان خود را بر مبارزه با اسلام جزم کرده بودند، متوجه میسازد حقایق دین را به ایشان تذکر میدهد و شبهات و وسوسههای منکران را از دلهای آنان میزداید. همچنین دربارۀ مریم (ع) و عیسی (ع)، جریان مباهله، انبیای بنیاسرائیل، یهودیان، دعوت اهل کتاب به اسلام و ضرورت صبر و تلاش و اتحاد، کعبه، ربا و حرمت آن سخن گفته میشود. چنین مینماید که تمامی این سوره به یکباره نازل شده باشد، زیرا آیات آن از آغاز تا پایان با یکدیگر هماهنگی دارد (طباطبائی، 3 / 6). اگر این نظر درست باشد، باید سوره آل عمران در سال 9 ق نازل شده باشد.