ابوبکر رقی

اَبوبَکْرِ رَقّی، محمد بن خلیل، پزشک معروف سدۀ 4 ق / 10 م. از زندگی و تولد او، جز آنکه در رقّه (ظاهراً شهری واقع در سوریۀ کنونی) زاده شد، اطلاعی در دست نیست. وی را پزشکی دانشمند و آگاه به اصول و فروع طب و انواع معالجات شمرده‌اند (ابن ابی اصیبعه، 1 / 334). عبیداللـه بن جبرئیل (ابن بختیشوع) از می‌خواری او به هنگام تألیف و تفسیر کتب طبی سخن گفته و آورده است: من کسی را دیده‌ام که به هنگام سرودن شعر، شراب فراهم می‌آورد و آن را می‌نوشید و آنگاه به سرودن می‌پرداخت (همانجا؛ نک‌ : لکلرک، I / 377). برخی قول عبیدالله را حمل بر بخل و حسد وی کرده‌اند ( نامۀ دانشوران، 1 / 323).

آثـار

او اولین کسی است که مسائل حنین بن اسحق را در کتابی به نام شرح مسائل حنین بن اسحق شرح و تفسیر کرده و در 330 ق / 942 م آن را به پایان برده است (ابن ابی اصیبعه، همانجا؛ بغدادی، 2 / 36). فهرست‌نگاران معاصر به این اثر اشاره نکرده‌اند. همچنین رسالۀ دیگری در منافع تریاق فاروق به او نسبت داده‌اند ( نامۀ دانشوران، همانجا).

مآخذ

ابن ابی اصیبعه، احمد بن قاسم، عیون الانباء، به کوشش آوگوست مولر، قاهره، 1882 م؛
بغدادی، هدیه؛
نامۀ دانشوران ناصری، قم، 1326 ق؛
نیز:

Leclerc, Lucien, Histoire de la médicine arabe, Paris, 1876.

ابوالحسن دیانت