نویسنده (ها) :
فاطمه سلمان زاده
آخرین بروز رسانی : سه شنبه 6 خرداد 1399 تاریخچه مقاله
بَسْطامی، شهابالدین (د 823ق / 1420م)، معروف به شهابالدین خیابانی، عالم و صوفی عصر تیموری در هرات. تاریخ و محل تولد او دانسته نیست. از شهرت بسطامی وی، چنین برمیآید كه از اهالی بسطام بوده، یا مدتی در آن شهر زیسته، و یا به خاندانی بسطامی منسوب بوده است. او نخست به فراگیری علوم دینی پرداخت و نزد استادانی چون قطبالدینیحیی جامی، قوامالدین بسطامی و جلالالدین كرمانی حدیث و فقه آموخت، سپس به زهد گرایید و در سلك صوفیان درآمد و در این مقام آوازهای بلند یافت. شهرت و منزلت او مریدان بسیاری را به سویش كشانید و حتی اعتماد و احترام كسانی چون امیرتیمور را به وی جلب كرد، تا آنجا كه گویند: امیر تیمور شفاعت او را در حق مردم هرات پذیرفت و ایشان را به وی بخشید (واعظ، 69 -70). دو خانقاه برای مریدان شیخ ساخته شد كه یكی از آنها به دستور ملك معزالدین حسین كُرت در محلۀ خیابان هرات، و دیگری به دستور همسر میرانشاه در محله بازار خوش آن شهر بنا گردید (همو، 70؛ نیز نك : خواندمیر، 192). گفته میشود كه بسطامی خود هرگز در این خانقاهها قدم نمیگذاشت و حتی در مدارسی كه برخی از بزرگان برای وی ساخته بودند، درس نمیگفت (واعظ، همانجا). گویا وی آثاری نیز در علوم ظاهر و باطن داشته كه بر جای نمانده است (نك : همو، 69). بنابر گفتۀ فصیح خوافی وفات او در اواخر سال 823ق بوده، و در مقبره فخرالدین رازی در محلۀ خیابان به خاك سپرده شده است (نك : 3 / 244؛ فكری، 75)، ولی واعظ درگذشت او را در 807ق نوشته است (ص 70).