آهی

آهی، حَسَن بَنْلْی (د 923ق / 1517م)، شاعر و ادیب ترک، در دوران سلطنت سلیم اول. زادگاه او ترستنیک (در نزدیکی نیکوپولیس) بود و پدرش، سیدی خواجه در آن شهر به بازرگانی اشتغال داشت. آهی پس از مرگ پدر، به استانبول آمد و به کارهای ادبی و نویسندگی مشغول شد و یک چند در مدرسۀ بایزید پاشا در بروسه مدرس بود، ولی از این کار کناره گرفت و به مدرسی در مدرسۀ قره فریّه منصوب شد و در همان‌جا درگذشت. وی دو منظومه به زبان ترکی سروده است: یکی منظومه‌ای به نام شیرین و پرویز، به تقلید خسرو وشیرین شیخی که ناتمام است؛ دیگری مثنویی آمیخته به نثر، به نام حُسن و دل که به تقلید حسن و دل فتاحی نیشابوری ساخته شده است (حاجی خلیفه آن را ترجمۀ منظومۀ فتاحی می‌داند). این کتاب او نیز ناتمام است و در 1277ق / 1860م در استانبول به چاپ رسیده از او علاوه بر این دو منظومه، اشعار و غزلیاتی نیز به جای مانده است.

مآخذ

حاجی خلیفه، کشف‌الظنون، استانبول، 1941م، 1 / 666؛
قاموس الاعلام؛
نیز:

Gibb, E. J. W., A History of Ottoman Poetry, II, 286 ff.

فتح‌الله مجتبایی