آشفته ایروانی

آشُفْتۀ ایرَوانی، کلب حسین‌بیگ (نیمۀ دوم سدۀ 13ق / 19م)، شاعر ایرانی. وی اصلاً از ایروان و عمّش حاج ملامحمد، شیخ‌الاسلام آن شهر بود. در جوانی به تهران آمد و از ملازمان خدمت ظلّ‌السّلطان علیشاه پسر فتحعلی‌شاه گردید. آشفته از اهل دانش و به تاریخ سلاطین آشنا بود. شاملوی خراسانی که از معاصران اوست، او را نیک‌سرشت و دارای کمالات انسانی می‌داند و دربارۀ او می‌گوید: «صاحب مضامین بلند و ابیات دلپسند است و از دفتر ارباب سیر باخبر و از حالات سلاطین سلف مستحضر» (ص 231).
دیوان یا مجموعۀ اشعار او به دست نیامده است. نمونۀ اندکی از شعر او را در تذکره‌ها می‌توان دید و از همین مقدار اندک چنین برمی‌آید که اشعار او بیشتر غزل بوده است. شیوۀ او در غزلسرایی به سبک معروف به «هندی» نزدیک است و مضامین نو در اشعارش دیده می‌شود.

مآخذ

بسمل، میرزا علی‌اکبر نوّاب، تذکرۀ دلگشا، نسخۀ خطّی ملّی ملک (تهران)، شمـ 3840، ص 213؛
تربیت، محمدعلی، دانشمندان آذربایجان، تهران، 1314ش، صص 12-13؛
شاملوی خراسانی، محمدصالح، محک ‌شعراء، نسخۀ خطی ملی (تهران)، شمـ 4096؛
فرهنگ سخنوران؛
محمود قاجار، سفینة المحمود، به کوشش عبدالرسول خیام‌پور، تبریز، مؤسسۀ تاریخ و فرهنگ ایران، 1346ش، صص 656-657.

جعفرشعار