فلسفه سياسى به معناى سوم‌

در اين معنا از فلسفه سياسى، تجزيه و تحليل رويدادها و وقايع سياسى و تبيين علّت‌ها و نتايج آنها مدّ نظر است. فيلسوف سياسى- در اين معنا از فلسفه سياسى- كسى است كه به تبيين وقايع سياسى مى‌پردازد، علل آنها را بررسى مى‌كند و به تحليل و كشف و پيش‌بينى نتايج و پيامدهاى آنها مى‌پردازد.

اين معنا از فلسفه سياسى، فلسفه سياسى را در زمره آنچه در اصطلاحات پس از دوره رنسانس ازآن به علم (sceinse) تعبير مى‌شود، قرار مى‌دهد؛ بنابراين، واژه فلسفه سياسى، به مجموعه‌اى از قضايا گفته مى‌شود كه با ابزار تحليل و تجزيه به كشف روابط موجود در عالم سياست و قوانين حاكم بر آن روابط مى‌پردازد.

بهاءالدين پازارگاد در كتاب تاريخ فلسفه سياسى، موضوعات فلسفه سياسى را به شرح زير خلاصه مى‌كند:

- تحليل انعكاس وقايع سياسى و سيستم‌هاى سياسى؛

- تحليل عادات و هدف‌هاى عمليات سياسى؛

- تحليل وسائل نيل به هدف‌ها؛

- تحليل لوازم عمليات سياسى و فرصت‌ها و موقعيت‌هاى سياسى؛

- بحث در مقاصد سياسى و الزامات سياسى؛

- بحث در مؤسسات اجتماعى و روابط آنها با حكومت و با يكديگر؛

- بحث در مراقبت‌ها (كنترل‌ها) ي دولتى و فشارهاى اخلاقى و بدنى (فيزيكى)؛ يعنى فشارهاى محلى به قدرت نظامى و پليس موجود در هر جامعه.

اين دسته از موضوعات فلسفه سياسى، فلسفه سياسى را به معناى علمى كه درباره تجزيه و تحليل؛ روابط و وقايع سياسى و تبيين علل و نتايج آنها مى‌پردازد معرفى مى‌كند.