در روز قيامت همانند غُل سنگينى به گردن آنها آويخته خواهد شد، و گلوى آنان را به سختى خواهد فشرد. نزديك به همين معنا لكن به بيانى ديگر در دو آيه ذيل آمده است:

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ كَثِيراً مِنَ الْأَحْبارِ وَ الرُّهْبانِ لَيَأْكُلُونَ أَمْوالَ النَّاسِ بِالْباطِلِ وَ يَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَ الَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ وَ لا يُنْفِقُونَها فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلِيمٍ\* يَوْمَ يُحْمى‌ عَلَيْها فِي نارِ جَهَنَّمَ فَتُكْوى‌ بِها جِباهُهُمْ وَ جُنُوبُهُمْ وَ ظُهُورُهُمْ هذا ما كَنَزْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ فَذُوقُوا ما كُنْتُمْ تَكْنِزُونَ‌[1].

هان اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! بسيارى از علماى يهود و نصارى اموال مردم را بگونه‌اى ناروا مى‌خورند و راه خدا را به روى مردم مى‌بندند. آنان را كه طلا و نقره مى‌اندوزند و آن را در راه خدا انفاق نمى‌كنند به عذابى دردناك مژده بده، در آن روز كه اين طلا و نقره‌ها را در آتش جهنم داغ مى‌كنند و پيشانى و پهلو و پشت آنان را به‌وسيله آن مى‌سوزانند و به آنها مى‌گويند اين است آنچه براى خود اندوختيد پس بچشيد آنچه را اندوخته مى‌داشتيد.

در اين دو آيه نيز خداوند متعال با اشاره به شيوه نامشروع به دست آوردن مال و ثروت اندوزى احبار يهود و راهبان نصارى، ثروت اندوزى آنان را مايه بدبختى و شقاوت و شكنجه آنان در عالم ديگر دانسته، و كيفر سختى براى آنان پيش‌بينى كرده است.

همان گونه كه ملاحظه شد در اين آيات درحالى‌كه انفاق در راه خدا يك سرمايه‌گذارى پرسود معرفى شده، ثروت اندوزى و كسب نامشروع درآمد، از كف دادن بى‌حاصل سرمايه و مايه بدبختى و شقاوت و كيفر و عذاب جاودان دانسته شده است.

[1] . سوره توبه: 34 و 35.