هرگاه
پرنده بال پرواز داشته باشد آن كس كه او را بگيرد از آن اوست.
سند
روايت صحيح است و دلالت آن بر مدعا تام است؛ زيرا «اخذ» در مورد صيد نوعى كار
اقتصادى است كه از آن به «صيد» تعبير مىشود. در اين روايت، صيد پرندهاى كه بال
پرواز دارد موجب مالكيت صيد كننده دانسته شده است كه مدعاى ما را مبنى بر اينكه
كار اقتصادى منشأ مالكيت ثروتهاى نخستين يا ثروتهاى طبيعى خام مىشود اثبات
مىكند.
به
او- حضرت امام باقر (ع) گفتم: پرنده در خانهاى فرود مىآيد و دستگير مىشود، آيا
اين پرنده براى گيرنده آن حلال است يا حرام؟ فرمود: اى اسماعيل اين پرنده عافى است
يا غير عافى؟ عرض كردم: عافى يعنى چه؟ فرمود: عافى؛
[1] . همان، ج 23، ابواب الصيد، باب 37، ص 389، حديث 1.