و اينكه هرآيينه اگر راستى در روش را درپيش مى‌گرفتند از آب گوارا به آنان مى‌نوشانيديم.

كلينى در اصول كافى از امام باقر (ع) روايت مى‌كند كه در تفسير اين آيه فرمود:

«يعْنِى لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى وَلَايةِ عَلِى بْنِ أَبِى طَالِبٍ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْأَوْصِياءِ مِنْ وُلْدِهِ (عليهم السلام) وَ قَبِلُوا طَاعَتَهُمْ فِى أَمْرِهِمْ وَ نَهْيهِمْ»[1].

يعنى اگر ولايت اميرالمؤمنين على (ع) و اوصياء از فرزندانش (عليهم السلام) را درپيش مى‌گرفتند و اطاعت و فرمانبردارى از آنان را در آنچه دستور دادند و از آن بازداشتند مى‌پذيرفتند.

روايات فراوانى نيز درباره دولت مهدى آل محمد (عج) و توسعه و رفاهى كه در دولت او براى عامه مردم به وجود مى‌آيد وارد شده كه به برخى از آنها در گذشته اشاره شد. درهمين زمينه شيخ مفيد در كتاب ارشاد و نيز شيخ طوسى در كتاب الغيبة از امام صادق (ع) روايت كرده‌اند كه فرمود:

«إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها وَ اسْتَغْنَى الْعِبَادُ عَنْ ضَوْءِ الشَّمْسِ وَ ذَهَبَتِ الظَّلَمَةُ- تا آنجا كه مى‌فرمايد:- وَ تُظْهِرُ الْأَرْضُ كُنُوزَهَا حَتَّى تَرَاهَا النَّاسُ عَلَى وَجْهِهَا، وَ يطْلُبُ الرَّجُلُ مِنْكُمْ مَنْ يصِلُهُ بِمَالِهِ، وَ يأْخُذُ مِنْ زَكَاتِهِ، لَا يوجَدُ أَحَدٌ يقْبَلُ مِنْهُ ذَلِكَ، اسْتَغْنَى النَّاسُ بِمَا رَزَقَهُمُ الله مِنْ فَضْلِه»[2].

همانا هنگامى كه قائم (عج) ما به پا مى‌خيزد، زمين به نور پروردگارش درخشان مى‌شود و بندگان خدا از تابش خورشيد بى‌نياز مى‌شوند و تاريكى رخت برمى‌بندد- تا آنجا كه مى‌فرمايد:- و زمين گنجينه‌هاى خود را برملا مى‌سازد

[1] . اصول كافى، ج 1، ص 419.

[2] . بحارالانوار، ج 52، ص 337.