سرپرست و ولىّ شما، تنها خدا است و پيامبر او و آنها كه ايمان آورده‌اند همان‌ها كه نماز را برپا مى‌دارند، و در حال ركوع، زكات مى‌دهند. و كسانى كه ولايت خدا و پيامبر او و اين مؤمنان را بپذيرند، [حزب خدايند و] و حزب خدا پيروز است‌[1].

و نيز فرموده‌است:

ثُمَّ رُدُّوا إِلَى اللَّهِ مَوْلاهُمُ الْحَقِّ أَلا لَهُ الْحُكْمُ وَ هُوَ أَسْرَعُ الْحاسِبِينَ‌

سپس [تمام بندگان‌] به سوى خدا، كه مولاى حقيقى آنهاست، بازمى‌گردند. بدانيد كه حُكم، مخصوص اوست و او، سريع‌ترين حساب‌گران است‌[2].

پس ولى، فقط خداى تبارك وتعالى است و ديگرى در ولايت او شراكتى ندارد و لذا تنها اوست كه براى اين ولايت از ميان مؤمنان افراد شايسته را برمى‌گزيند. آياتى كه در اين‌باره در قرآن كريم وجود دارد بسيار زياد است كه به جهت رعايت اختصار از ذكر آنها مى‌پرهيزيم.

[1] . سوره مائده: 55 و 56.

[2] . سوره انعام: 62.