خدا را پرستش كنيد، كه جز او معبودى براى شما نيست‌[1].

از همين رسالت در سوره شعراء به اين نحو تعبير شده است:

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ‌

تقواى الهى پيشه كنيد و مرا اطاعت نماييد[2].

كه نشان آن است كه اطاعت از رهبران الهى همان عبادت خدا است و مقصود از عبادت خدا چيزى جز اطاعت از رهبران الهى نيست.

آيات امر

أَلا لَهُ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ

آگاه باشيد كه آفريدن و فرمان مخصوص اوست‌[3].

بنابر اين آيه شريفه، حق فرمان تنها از آن خدا است و هيچ كس جز خدا نمى‌تواند فرمان دهد و امر و نهى كند و احدى جز او حق فرمانروايى و سلطنت ندارد مگر كسى كه خداى سبحان، خود اين جايگاه را به او تفويض كرده باشد و به او حق امر و نهى داده باشد. خداى تعالى مى‌فرمايد:

بَلْ لِلَّهِ الْأَمْرُ جَمِيعاً

[1] . سوره اعراف: 59، 65، 73، 85.

[2] . سوره شعراء: 108، 110، 126، 131، 144، 150، 179.

[3] . سوره اعراف: 54.