ما تورات را نازل كرديم در حالى‌كه در آن، هدايت و نور بود و پيامبران، كه در برابر فرمان خدا تسليم بودند، با آن براى يهود حُكم مى‌كردند و [هم‌چنين‌] اوصياى پيامبران و عالمان، به اين كتاب كه نگهبانى آن به آنها سپرده شده و بر آن گواه بودند، حكم مى‌نمودند»[1]. [و ايشان، همان كسانى هستند كه پس از رسول خدا (ص) مى‌آيند و در همه امور، جز نبوت، جانشين او هستند: «و به دنبال آن، شاهدى از او مى‌باشد ...]

اين گواه يا گواهان بعد از او، «علم الكتاب» دارند و از رسول خدا (ص) هستند.

على (ع) و فرزندان او (عترت و اهلبيت رسول خدا (ص))، تنها كسانى هستند كه اين دو صفت با وجود مبارك آنها انطباق دارد؛ هم عالم به كتاب خدا هستند و هم پيامبر (ص)، آنان را اين‌گونه توصيف كرده كه از او هستند.

در كتاب حاضر، تنها برخى از آياتى كه بر امامت على و فرزندان او دلالت دارند، گزارش و بررسى شد؛ آياتى كه فقط به عنوان مثال، و نه به منظور احصاء و گردآورى كامل، به آنها پرداختيم. بسيار است آياتى كه مفسران تصريح كرده‌اند كه درباره اميرالمؤمنين على (ع) نازل شده است، و همچنين در تفسير آنها، روايات صحيح بسيارى از پيامبر (ص) وارد شده است.

[1] . سوره مائده: 44.