نوع سوم: دلالت استعمالى تصوّرى با منشأيت عرف خاص:

عُرف خاص:

\* مى‌تواند عرف اهل فنّ خاص باشد: نظير: مهندسان يا فقها يا كشاورزان يا پيشه‌وران يا رانندگان و امثال آن؛

\* و مى‌تواند عرف طبقه‌اى خاص يا نژادى خاص يا اهل منطقه جغرافيايى معينى باشد، يا هر حيث و جنبه‌اى كه به جمعى خصوصيتى معين مى‌بخشد؛

\* و نيز مى‌تواند عرف شخص خاص يا مؤسسه‌اى خاص و امثال آن باشد.

تأثير عرف خاص در مدلول تصورى لفظ نيز مى‌تواند از همان راه‌هايى صورت گيرد كه در تأثيرگذارى عرف عام گفتيم. يعنى: انصراف در دائره عرف خاص، يا قرينه عام در دائره عرف خاص، يا كثرت استعمال منجر به وضع تعينى در دائره عرف خاص و افزون بر آن مى‌تواند از طريق وضع استعمالى تعيينى صورت گيرد.

وضع تعينى به وسيله عرف خاص مى‌تواند:

\* با ترك و هجران معناى سابق آن يعنى معناى عرفى لغوى عام باشد؛

\* و مى‌تواند همراه با بقاى معناى سابق آن باشد، كه نوعى «اشتراك لفظى» شكل مى‌گيرد.

بحث در مورد نقش عرف خاص در مدلول تصورى الفاظ گاه به نحو كبروى است و گاه به نحو صغروى.