قواعد عامه دلالت لفظى (2)

ركن دوّم دلالت وضعى لفظى: «استعمال»

مباحثى را كه به پايان رسانديم، مباحث مربوط به قواعد ناشى از ركن نخستين دلالت وضعى لفظى «وضع» بود. اكنون نوبت بحث درباره قواعد ناشى از ركن دوّم دلالت لفظى وضعى «استعمال» است.

در آغاز بحث درباره «وضع» گفتيم: كارى كه وضع مى‌كند؛ ايجاد قوّه قريبه به فعل دلالت در لفظ است- يا: تهيؤ لفظ براى دلالت بر معنا- كه اين قوّه، به وسيله «استعمال» به فعليت مى‌رسد. اكنون بايد ببينيم «استعمال» چگونه و تحت چه شرايطى و در قالب چه ضوابط و قوانينى دلالت لفظ را بر معنا به فعليت مى‌رساند؟

پيش از پرداختن به قواعد عامه دلالت ناشى از استعمال لازم است ابتدا به تبيين خود استعمال- كه ركن دوم دلالت است- و خصوصيات و احكام آن بپردازيم و سپس قواعد عامه دلالت لفظى ناشى از استعمال را مورد بحث قرار دهيم.

تفسير و تبيين استعمال و احكام آن‌

مطالب مربوط به تفسير و تبيين استعمال و احكام آن را در سه بخش بررسى مى‌كنيم:

1) مفهوم استعمال و انواع آن؛

2) احكام و خصوصيات استعمال؛

3) اركان استعمال.