خصائص مقام عبوديّت‌

مقام عبوديت را خصائص و لوازمى است كه با استفاده از آنچه در معارف قرآن و بيانات معصومين (عليهم السلام) و به ويژه امام سجاد (ع) آمده است مى‌توان به برخى از اهم آن خصائص اشاره كرد.

1. تذلّل و استكانت در پيشگاه خداى متعال‌

غايت تذلّل و خاكسارى و استكانت در پيشگاه حضرت حق، از لوازم و خصائص مقام عبوديت است. از رسول اكرم (ص) در اين زمينه مطالب و روايات و اخبار فراوانى رسيده است كه برجسته‌ترين آنها آن است كه در قرآن كريم به آن اشاره شده است:

طه\* ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى‌[1].

طاها. ما قرآن را بر تو فرو نفرستاديم كه به رنج افتى.

در اصول كافى از امام باقر (ع) روايت است كه فرمود:

«كَانَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) عِنْدَ عَائِشَةَ لَيْلَتَهَا، فَقَالَتْ: يَا رَسُولَ اللَّهِ لِمَ تُتْعِبُ نَفْسَكَ وَ قَدْ غَفَرَ اللَّهُ لَكَ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَ مَا تَأَخَّرَ؟ فَقَالَ: يَا عَائِشَةُ أَ لَا أَكُونُ عَبْداً شَكُوراً»[2]

. در شبى كه نوبت عايشه بود و پيامبر در كنارش بود، عايشه گفت: اى پيامبر خدا! چرا اينقدر خودت را خسته مى‌كنى در حالى كه خداوند

[1] . سوره طه: 1- 2.

[2] . اصول كافى، ج 2، ص 95.