در دین مبین اسلام، برای هر کاری
آدابی ذکر شده است. از جمله آنها آداب مهمانی و آداب سفرة غذا است که
هر کدام در فرهنگ اسلامی از کرامت و جایگاه ویژهای برخوردار
است.
در این نوشتار، در فصل اول به آداب مهمان نوازی
و در فصل دوم به آداب سفرة غذا پرداختهایم. و محوریت اصلی بحث
را کتاب وسائل الشیعه، باب «آداب المائده» قرار دادیم.
به امید اینکه دلهای ما بیشتر
از قبل مهمان نواز شود. و این سنت الهی در زندگانی مسلمانان پر
رنگتر گردد.
و بر خود لازم میدانم از رحمات و زحمات دوستان
گرامی، به ویژه آقایان علی فدائیان و علياوسط حسام
افروز که هر یک نقش بسزایی در تدوین این کتاب
داشتند تقدیر و تشکر کنم. و صمیمانه از پیشنهادها و انتقادها
استقبال میکنم.
این نوشتم تا بماند یادگار من
نمانم خط بماند یادگار[1]
(درحالیکه
هنوز کار تدوین این کتاب به پایان نرسیده بود. دوست و
یار و یاور عزیزمان، مصطفی احمدیزاده دعوت حق را
لبیک گفت و به ملکوت اعلی پیوست. روحش شاد و یادش
گرامی). گوشههایی
از وصیتنامة مؤلف مصطفی احمدیزاده.
سروران بنده، سرباز
باشیم نه سربار، کوله بار برداریم نه اینکه خود کوله بار
شویم.
فکر کردن در امور
را فراموش نکنیم، كَانَ
أَكْثَرُ عِبَادَةِ أَبِي ذَرٍّ رَحْمَةُ اللَّهِ عَلَيْهِ خَصْلَتَيْنِ
التَّفَكُّرَ وَالِاعْتِبَار؛
«بیشتر عبادت ابوذر تفکر و عبرت گرفتن بود» (الخصال، ج1، ص42). به
اساتید و بزرگان احترام بگذاریم، اهل چاپلوسی و تعریف و تمجید
بیمورد نباشیم.
به رفقا احترام
بگذاریم، رفاقت نباید خط سرخ احترام را پاره کند و حرمتها را بدرد.
رفاقت و صمیمت را در راه نزدیکی به خدا بهکار ببندیم.
اگر میخواهید
احترامتان را نگه دارند، احترام دیگران را نگه دارید. دست و پای
مادر را ببوسید، دست مجروح پدر را به رسم تشکر با فروتنی ببوسید.
به خدا قسم
هیچ رفیقی بهتر از امام زمان
برای ما نخواهد بود، ایشان رفاقتشان بیغل و غَش است،
ایشان از مادر به ما دلسوزتر هستند، ایشان برای هدایت ما
دعا می کنند. به خدا قسم ما را دوست دارند حتی برای آمرزش
گناهان ما اشک بصر جاری میکنند. بهترین راز نگهدار
ایشان (امام زمان) هستند. اگر کارتان گره افتاد، اگر دلتان
شکست، خلوتگاهی را بجویید و با او حدیث دل باز کنید.
بهترین موقع
برای مناجات قبل از اذان صبح است «وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَكَ عَسى أَنْ يَبْعَثَكَ
رَبُّكَ مَقاماً مَحْمُوداً»
(اسراء، 79) حالت خوش سحر را همیشه در خود حفظ کنید، سحر به اخلاص
نزدیکتر است. برای بندة سر تا پا تقصیر هم عفو بخواهید.
بزرگواران! خوشاخلاقی
را فراموش نکنید.
اگر در دلتان حس
کردید مبتلا به درد و مرضی نفسانی شدهاید، حتماً با امام
زمان که طبیب حقی هستند در خلوتگاه
در میان بگذارید و سر به خاک نهید و از خداوند شفای
سینه خود را بطلبید.
اهل تهجد و نماز شب
باشید، اشک بریزید و ناله بزنید که چه خوش است صورت بندهای
که از سر اخلاص صدای العفواش بلند شود و زمزمه رَبِّ لَا تَكِلْنِي إِلَى نَفْسِي طَرْفَةَ
عَيْنٍ أَبَدا؛ «پروردگارا
مرا يك چشم بر هم زدن به حال خودم واگذار مكن» (الکافی، ج2، ص581)
را بگوییم.
بچههایتان
را از اول زندگی به نماز و روزه و مجالس عزای حسینی آشنا کنید تا گوشت و پوست و خونشان با این امور
معنوی مأنوس شود و در بزرگی شیطان از فریبشان ناامید
گردد.
اگر پست و مقامی
در این نظام دارید، خود را وقف دستگیری به ایتام آل
محمد بکنید نه اینکه به صندلی
بچسبید.
به خدای احد
واحد قسم در دنیا و در حال حیات با خود میاندیشیدم
که اگر خداوند قیامت و در عرصة حشر کبری پرونده اعمال مرا رو کند از
سر خجالت به کدام ملجا و مأوایی پناهنده شوم.
خداوند من و هر کس
را که مثل من است، عامل به سخنانش نبوده ولی از تَه دل دوست داشته مخلصانه
عمل کند را ببخشد.
خداوند ما و شما را
از امراض قلبی رهایی بخشد.
خداوندا اگر اخلاص
نداریم از تو طلب میکنیم و اگر امراض درونی سینة
ما را مکدر کرده از تو شفا میخواهیم.
دعا برای
مظلوم عالم را فراموش نکنید، دعایشان کنید تا دعایتان
کنند، انتظار فرج بکشید که فرجتان در فرج اوست.
دعایم
کنید دعایم کنید تا در رجعت سر از قبر بیرون آرم و در
رکابش باشم سر به کف پای او سپارم.
من رفتم و اعمال
خودم را به دوش میکشم، شما میآیید و اعمالتان را بدوش
میکشید، چه خوش باشد حال کسی که اعمال نیکش در
ترازوی اعمال بر گناهان سنگینی کند.
خود و شما را به
خداوند ذوالکرم میسپارم. امیدوارم که خداوند مرا عفو نماید به
دریای بیکران رحمتش.