امام کاظم: لَا يُخْصِبُ[1] خِوَانٌ لَا مِلْحَ
عَلَيْهَا وَأَصَحُ لِلْبَدَنِ أَنْ يُبْدَأَ بِهِ فِي أَوَّلِ الطَّعَامِ؛ «سفرهای که در
آن نمک نباشد، بیبرکت است. و آغاز کردن غذا با نمک، برای
تندرستی بهتر است».[2]
قبل از غذا و بعد از غذا دوبار انگشت خود را به نمک
بزنید و به دندانهای خود بکشید. این کار باعث خنثی
شدن محیط اسیدی دهان و سالم ماندن دندانها و رفع
بسیاری از بیماریهای معده میشود.[3]
سبزی در سفره
سفره نیز نیاز به زینت و
زیبایی دارد. اهل بیت،
سبزی را زینت سفره میدانند. و از آن بهره میبردند. ناگفته
نماند سبزی علاوه بر ویژگیهای غذایی و
درمانی، (که برای جسم مفید است) روح انسان را آرامش میدهد.
رنگ سبز، رنگ نشاط و شادابی است و با عطر و بوی خوشی که
سبزی به همراه دارد؛ مایة آرامش و تعادل فرد میگردد.
امام صادق: لِكُلِّ شَيْءٍ حِلْيَةٌ، وَحِلْيَةُ الْخِوَانِ الْبَقْل؛ «هر چیزی
را زیوری است و زیوره سفره، سبزی است».[4]
رسول خدا: زَيِّنُوا مَوَائِدَكُمْ بِالْبَقْلِ فَإِنَّهَا مَطْرَدَةٌ
لِلشَّيَاطِينِ مَعَ التَّسْمِيَة؛ «سفرههایتان را به سبزی آذین و
زینت کنید؛ زیرا آن، همراه با گفتن بسم الله، شیطان را
میراند».[5]
در برخی از روایات علت اهمیت سبزی
چنین بیان شده: امام صادق: ...لِأَنَّ قُلُوبَ الْمُؤْمِنِينَ خَضِرَةٌ وَهِيَ
تَحِنُّ إِلَى أَشْكَالِهَا؛ «...زیرا دلهای مؤمنان، سبز است و به همانند
خویش، میل دارد».[6]
[6]. الکافی، ج6، ص362. بیان علامه مجلسی در ذیل این حدیث «سبز است،
یعنی نورانی است به نور سبزی و از همین روی
به همانند خویش میگرود؛ یا کنایه از آن است که دلهای
مؤمنان به حکمتها و معارف، آباد است و این سرسبزی معنوی را با
سبز بودن دل، مناسبتی است که ما به آن ناآگاهیم؛ یا آن است که
چون دلهای مؤمنان به کشتزارهای حکمت، سرسبز است، به آنچه در آن جنبهای
از حُسن و سودمندی وجود دارد، تمایل مییابد و سبزی
هم یکی از همین چیزهاست» (مرآة العقول، ج22، ص204).