ندهد و از خانه بیرون نیاید؟ فرمود: ای اباحمزه! هر مسلمانی نزد مسلمانی دیگر برای دیدار یا درخواست نیازی برود و او در خانه باشد و از او اجازه ورود بخواهد و صاحب‌خانه به استقبال مهمان نرود، پیوسته از رحمت خدا به دور است تا همدیگر را ملاقات کنند. [از روی تعجب] گفتم فدایتان شوم آیا پیوسته از رحمت خدا دور است تا یکدیگر را ملاقات کنند؟ فرمود: آری، ای ابوحمزه!».[1]

قدر دانی نکردن

گاهی با قدردانی نکردن از زحمت‌های میزبان باعث قطع خوبی‌ها می‌شویم. میزبانی که موردن بی‌مهری و ناسپاسی مهمان قرار گیرید. دیگر انگیزه‌ای برای مهمانی دادن و مهمان‌نوازی ندارد. نه تنها میزبان، بلکه هر کس که مورد بی‌مهری و ناسپاسی قرار گیرد. دیگر شوق و ذوق کارهای نیک و پسندیده را ندارد. در این زمنیه امام صادق† می فرمایند: لَعَنَ‌ اللَّهُ‌ قَاطِعِي‌ سُبُلِ‌ الْمَعْرُوفِ‌ قِيلَ وَمَا قَاطِعُو سُبُلِ الْمَعْرُوفِ قَالَ الرَّجُلُ يُصْنَعُ إِلَيْهِ الْمَعْرُوفُ فَيَكْفُرُهُ فَيَمْتَنِعُ صَاحِبُهُ مِنْ أَنْ يَصْنَعَ ذَلِكَ إِلَى غَيْرِهِ؛ «خدا لعنت کند رهزنان نیکی را. از ایشان سؤال شد رهزنان نیکی چه کسانی هستند؟ امام فرمود: کسی که به وی خوبی می‌شود اما او ناسپاسی می‌کند و در نتیجه نیکوکار را از نیکی کردن به دیگران باز می‌دارد».[2]

دعا برای مهمان

بی‌شک، مؤمنان به دعای خیر در حق یکدیگر نیازمندند و چون در دعای به حال دیگران، امید اجابت بیشتری می‌رود، توجه به این امر خود می‌تواند محرکی قوی برای گرد آمدن مؤمنان به مناسبت‌ها و بهانه‌های مختلف باشد.

[1]. عَنْ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ† قَال: ‌«قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا تَقُولُ فِي مُسْلِمٍ أَتَى مُسْلِماً زَائِراً أَوْ طَالِبَ حَاجَةٍ وَهُوَ فِي‌ مَنْزِلِهِ‌ فَاسْتَأْذَنَ عَلَيْهِ فَلَمْ يَأْذَنْ لَهُ وَلَمْ يَخْرُجْ إِلَيْهِ قَالَ يَا أَبَا حَمْزَةَ أَيُّمَا مُسْلِمٍ أَتَى مُسْلِماً زَائِراً أَوْ طَالِبَ حَاجَةٍ وَهُوَ فِي‌ مَنْزِلِهِ‌ فَاسْتَأْذَنَ لَهُ وَلَمْ يَخْرُجْ إِلَيْهِ لَمْ يَزَلْ فِي لَعْنَةِ اللَّهِ حَتَّى يَلْتَقِيَا فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فِي لَعْنَةِ اللَّهِ حَتَّى يَلْتَقِيَا قَالَ نَعَمْ يَا أَبَا حَمْزَةَ» (الکافی، ج2، ص365).

[2]. الکافی، ج4، ص33.