بهترین شخص در موقع غذا خوردن کسی است که
رفیقش ناچار نشود از او بخواهد غذا بخورد و زحمت گفتن غذا بخور، را از او بر
دارد. و سزاوار نیست که چیزی را از آنچه میل دارد، به
خاطر اینکه دیگران نگاه میکنند ترک کند؛ زیرا این
کار خلاف واقعیت است، بلکه بر طبق معمول و عادت خود رفتار کند و از آن
عادتی که در تنها دارد چیزی کم نکند، لیکن خود را در
تنهایی به حُسن ادب عادت دهد تا در بین جمع نیاز به انجام
عملی خلاف واقع و تصنعی (ساختگی) نداشته باشد.[1]
امام صادق: أَنَّهُ قَالَ لِبَعْضِ أَصْحَابِهِ وَهُوَ يَأْكُلُ مَعَهُ إِنَّمَا
تُعْرَفُ مَوَدَّةُ الرَّجُلِ لِأَخِيهِ بِجَوْدَهِ أَكْلِهِ مِنْ طَعَامِهِ وَإِنَّهُ
لَيُعْجِبُنِي الرَّجُلُ يَأْكُلُ مِنْ طَعَامِي فَيُجِيدُ الْأَكْلَ يَسُرُّنِي
بِذَلِكَ؛
«امام صادق به
یکی از یارانش که با ایشان غذا میخورد فرمود: محبت
شخص به برادرش از خوب خوردنش از غذای او دانسته میشود. من خوش دارم
که شخص، از غذای من بخورد و خوب [و حسابی] بخورد. با این کار،
مرا خوشحال میکند».[2]
به نقل از ابو ربیع: امام صادق
غذا طلبید، هلیم آوردند. به ما فرمود: پیش آیید و
بخورید. افراد، در خوردن کوتاهی میکردند. فرمود: بخورید؛
زیرا محبت انسان نسبت به برادرش، از خوردن در سفره او معلوم میشود. ما
چنان شروع به خوردن کردیم که داشتیم خودمان را مانند شتر خفه میکردیم.[3]
اول سلام
قرآن مجید مؤمنان را به سلام کردن بر اهل خانه به
هنگام ورود توصیه فرموده است: فَإِذا دَخَلْتُمْ بُيُوتاً فَسَلِّمُوا عَلى أَنْفُسِكُمْ
تَحِيَّةً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُبارَكَةً طَيِّبَة؛