خویشاوندانت رسیدگی نمایی و حقوق آنها را بپردازی. در این صورت به وسیله این خانه به آخرت دست یافته‌ای.[1]

امام صادق†: مِنَ‌ السَّعَادَةِ سَعَةُ الْمَنْزِلِ؛ «از سعادت انسان وسعت خانه است».[2]

امام صادق†: مِنْ سَعَادَةِ الْمَرْءِ الْمَرْأَةُ الصَّالِحَةُ وَالْمَسْكَنُ الْوَاسِعُ وَالْمَرْكَبُ الْبَهِيُّ وَالْوَلَدُ الصَّالِحُ؛ «از سعادت مرد همسر صالح، و خانه وسيع، و مركب راهوار، و فرزند صالح مي‌باشد».[3]

گريه امام علی†

نیم روزی گر شوی مهمان ما غرق گردی در یَم[4] احسان ما[5]

قِيلَ إِنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ† بَكَى يَوْماً فَسَأَلُوهُ عَنْ‌ سَبَبِ‌ بُكَائِهِ‌ فَقَالَ مَضَتْ لَنَا سَبْعَةُ أَيَّامٍ لَمْ يَأْتِنَا ضَيْفٌ؛ «می‌گویند روزی امیرالمؤمنین† گریه کرد. سبب گریه‌اش را از او پرسیدند. فرمود: هفت روز است که مهمانی بر ما وارد نشده است».[6]

فرشته‌ها

رسول خداˆ: كُلُ‌ بَيْتٍ‌ لَا يَدْخُلُ‌ فِيهِ‌ الضَّيْفُ لَا يَدْخُلُهُ الْمَلَائِكَةُ؛ «هر خانه‌ای که مهمان به آن وارد نشود فرشتگان وارد آن خانه نمی‌شوند».[7]

[1]. مِنْ كَلَامٍ لَهُ† بِالْبَصْرَةِ وَقَدْ دَخَلَ عَلَى الْعَلَاءِ بْنِ زِيَادٍ الْحَارِثِيِّ يَعُودُهُ وَهُوَ مِنْ أَصْحَابِهِ فَلَمَّا رَأَى سَعَةَ دَارِهِ قَالَ «مَا كُنْتَ‌ تَصْنَعُ‌ بِسَعَةِ هَذِهِ‌ الدَّارِ فِي‌ الدُّنْيَا أَمَا أَنْتَ إِلَيْهَا فِي الْآخِرَةِ كُنْتَ أَحْوَجَ وَبَلَى إِنْ شِئْتَ بَلَغْتَ بِهَا الْآخِرَةَ تَقْرِي فِيهَا الضَّيْفَ وَتَصِلُ مِنْهَا الرَّحِمَ وَتُطْلِعُ مِنْهَا الْحُقُوقَ مَطَالِعَهَا فَإِذاً أَنْتَ قَدْ بَلَغْتَ بِهَا الْآخِرَة» (نهج البلاغه، خطبة 209).

[2]. الکافی، ج6، ص525.

[3]. مکارم الاخلاق، ص125.

[4] . دریا.

[5]. پروین اعتصامی.

[6]. إرشاد القلوب، ص136.

[7]. بحار الانوار، ج72، ص471.