شفا

پیامبر اکرم(ص): «الْبُخْلُ‌ شَجَرَةٌ مِنْ‌ أَشْجَارِ النَّارِ لَهَا أَغْصَانٌ مُتَدَلِّیَةٌ فِی الدُّنْیَا، فَمَنْ كَانَ بَخِیلًا تَعَلَّقَ بِغُصْنٍ مِنْ أَغْصَانِهَا، فَسَاقَهُ ذَلِكَ الْغُصْنُ إِلَى النَّارِ؛ بخل،‌ درختی از درخت‌های آتش [دوزخ] است که شاخه‌هایش،‌ در دنیا آویزان شده است. پس شخص بخیل، به شاخه‌ای از شاخه‌های آن ‌آویخته است. آن شاخه، ‌او را به سوی آتش می‌کشانَد».[1]

[1]. الامالی (طوسی)،‌ ص475،‌ ح1036؛‌ قرب الاسناد،‌ ح409؛‌ الاختصاص، ص253؛ روضه الواعظین، ص422.