اسراف

پیامبر اکرم(ص): «طَعَامُ‌ السَّخِیِ‌ دَوَاءٌ وَطَعَامُ الشَّحِیحِ [1]دَاء؛ غذای شخص بخشنده، داروست، و غذای شخص تنگ‌نظر، درد است.[2]

[1]. شح: به معنی بخل توام با حرص است که به صورت عادت درآید.(المفردات). امام صادق(ع): فرق بین شح و بخیل را چنین فرمودند:« شح از بخل شدیدتر است، بخیل کسی است که در مورد آنچه دارد بخل می‌ورزد، ولی شحیح هم نسبت به آنچه در دست مردم است بخل می‌ورزد و هم آنچه خود در اختیار دارد، تا آنجا که هر چه را در دست مردم ببیند آرزو می‌کند آن‌را به چنگ آورد، خواه از طریق حلال یا حرام و هرگز قانع به آنچه خداوند به او روزی داده نیست». (الکافی، ج4، ص45؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص63؛ تحف العقول، ص372)

[2]. بحارالانوار، ج71، ص357، ح22؛ کنزالعمال، ج3، ص448، ح7384؛ البخلاء، ص37.