ياد خداوند متعال‌زمزمه‌ى ميرزا قدس سره در لحظات تنهايى‌

ميرزاى تبريزى قدس سره از هر لحظه براى ذكر و ارتباط با پروردگار استفاده مى‌كردند و دائم الذكر بودند. مجالس ايشان خالى از صحبت در مورد ديگران بود. ايشان راضى نمى‌شدند كسى كلام ديگرى را در مجلس بياورد. آن فقيه راحل اگر مى‌شنيدند بعضى افراد به ايشان افترا و دروغ مى‌بندند، خيلى راحت از آن مى‌گذشتند و واكنشى نشان نمى‌دادند. ايشان توكل عجيبى داشتند. هر جا كه مشكلى رخ مى‌داد، متوسل مى‌شدند و بارها مى‌فرمودند: خود امام زمان عليه السلام حافظ حوزه است، او عنايت دارد. هر جا كه لازم بود نصيحت بكنند، با توكّل به خدا صريحاً مورد آن را بيان مى‌كردند و در مورد اينكه ممكن است شخص ناراحت شده يا عكس العمل نشان دهد، مى‌فرمودند: اين امر موجب نمى‌شود انسان به وظيفه‌ى خود عمل نكند، وقتى كه سوار ماشين مى‌شدند به ذكر و تلاوت قرآن مشغول مى‌شدند و هيچ گاه وقت خود را به صحبت در موارد دنيا نمى‌گذراندند. ايشان ابتدا كه سوار ماشين مى‌شدند، قرآن تلاوت مى‌كردند و بعد از فراغت از قرآن، مشغول ذكر مى‌شدند، حتى در ترددى كه بين شهر داشتند، از وقت خود جهت ارتباط