يك
روز با مرحوم ميرزا قدس سره نشسته بوديم كه در مورد تصرفات بعضى طلّاب صحبت به
ميان آمد. فقيه مقدّس قدس سره مىفرمود: چرا بعضى طلّاب طورى عمل مىكنند كه از
شأن طلبگى خارج است و قلب امام زمان عليه السلام را به درد مىآوردند. آن گاه از
خاطرات نجف اشرف نقل كردند كه: چگونه طلّاب با عشق و علاقه فقط جهت خدمترسانى به
دين و ملّت، درس مىخواندند و با خلوص تمام در مقابل تمام مشكلات آن زمان ايستادگى
مىكردند و علاوه بر اهميت دادن به درس، براى تهذيب نفس، عاقبت به خيرى و كسب رضايت
امام زمان عليه السلام تلاش مىكردند. فرزند مرحوم ميرزا قدس سره مىگويد: از آقا
سؤال كردم: «آقا! به نظر شما آقا امام زمان عليه السلام از اين طلّاب رضايت دارد؟
آيا كسى از آن وجود نازنين در عالم خواب يا مكاشفه سؤال كرده است و واقعاً نظر
ايشان در مورد طلّاب فعلى چيست؟» مرحوم ميرزا قدس سره كمى به فكر فرو رفتند و
فرمودند: «فرزندم! امام زمان عليه السلام رئوف است و در همهى لحظات به ياد
سربازانش است. در اين مورد
نام کتاب : سيرهى عالمانه و پندهاى حكيمانهى استاد الفقهاء و المجتهدين ميرزا جواد تبريزى نویسنده : تبريزى، جعفر جلد : 1 صفحه : 267