عرض ارادت به ساحت مقدّس سيّدالشهداء عليه السلام عرض ارادت ميرزاى تبريزى قدس سره به سيّدالشهداء عليه السلام‌

يكى از سؤال‌هايى كه همواره از فقيه مقدّس، ميرزاى تبريزى قدس سره پرسيده مى‌شد و به صورت شبهه درآمده، در خصوص وقايعى است كه اهل منبر ضمن مصايب اهل بيت عليهم السلام نقل مى‌كنند و به اصطلاح با طرح آن وقايع، گريه از مردم مى‌گيرند. مرحوم ميرزا قدس سره در حالى كه اشك مى‌ريختند در جواب مى‌فرمودند: مصايب اهل بيت عليهم السلام از آنچه كه ثبت شده عظيم‌تر است، به خصوص مصيبت سيّدالشهداء، امام حسين عليه السلام. اگر خطيب مطلبى را نقل كرد كه موجب گريه‌ى عزاداران شد و آنان را به واقعه‌ى كربلا نزديك كرد، مانعى ندارد. خطباء گاهى در مصايب روز عاشورا نقل حال مى‌كنند و اين امر مردم را منقلب مى‌كند، طبيعى است؛ وقتى على اكبر عليه السلام به ميدان مى‌رود وصف حالى بر سيّدالشهداء عليه السلام وجود داد و همچنين وقتى على اصغر بر دستان سيّدالشهداء ذبح مى‌شود، عرض حالى دارد و خروج سيّدالشهداء عليه السلام به ميدان، وداع آخر و ملاقات با زينب عليها السلام در آخرين لحظات، خود مناظر بسيار دردناكى است كه خطيب آن را به شكل گفتگو و مصيبت مى‌خواند. خدا مى‌داند كسى نمى‌تواند عمق فاجعه و درد دل زينب عليها السلام را درك كند كه آن عقيله‌ى‌