اخلاص در محبت اهل بيت عليهم السلام‌

مرحوم ميرزا قدس سره و پاهاى برهنه‌ى ايشان در عزاى فاطميّه‌

فرزند فقيه مقدّس ميرزاى تبريزى قدس سره مى‌گويد: حركت مرحوم ميرزا قدس سره با پاى برهنه با جمعى از فضلاء، طلّاب و مؤمنين در روز سوم جمادى الثانى؛ روز شهادت حضرت فاطمه‌ى زهرا عليها السلام در فصل گرما واقع مى‌شد؛ گرما بسيار سوزاننده بود، حتى يك گام برداشتن بر روى زمين با پاى برهنه مشكل بود، به طورى كه من طاقت نداشتم قدمى بردارم. از اين رو به مرحوم والد قدس سره گفتم: آقا! گرما شديد است اگر شما اذيت مى‌شويد، كفش بپوشيد. ايشان همان طور كه به سينه مى‌زد و گريه مى‌كرد، فرمودند: فرزندم! بگذار پاهايم بسوزد. براى مصيبت حضرت فاطمه‌ى زهرا عليها السلام هر كارى بكنم، كم است. مگر اين دختر رسول خدا صلى الله عليه و آله چه گناهى داشت كه اين همه ظلم را در حق او مرتكب شدند، پسرم! مگر مصيبت حضرت كم بود؟ ما در مصيبت بى‌بى دو عالم عليها السلام هر كارى كنيم، كم كرده‌ايم. مى‌خواهم با تمام توان در راه حضرت فاطمه‌ى زهرا عليها السلام تلاش نمايم تا قيامت حسرت آن را نخورم». فرزند مرحوم ميرزا قدس سره مى‌گويد: وقتى به خانه برگشتيم، كف پاى ايشان بر اثر شدت گرماى سوزان آسيب ديده بود؛ ولكن ايشان اشك مى‌ريخت و مى‌فرمود: اين براى مصيبت حضرت فاطمه‌ى زهرا عليها السلام كم است؛ «عاشَ سَعِيداً وَماتَ سَعِيداً».