الا بذكر اللَّه تطمئن القلوب‌

زمزمه‌ى مرحوم ميرزا قدس سره در لحظات تنهايى‌

ميرزاى تبريزى قدس سره از هر لحظه براى ذكر و ارتباط با پروردگار استفاده مى‌كردند و دايم الذكر بودند، مجالس ايشان خالى از صحبت در مورد ديگران بود. ايشان راضى نمى‌شدند كسى كلام ديگرى را در مجلس بياورد و خود ايشان اگر مى‌شنيدند بعضى افراد به وى افترا و دروغ مى‌بندند، خيلى راحت از آن مى‌گذشتند و واكنشى نشان نمى‌دادند. ايشان توكّل عجيبى داشتند و هر جا كه مشكلى رخ مى‌داد متوسّل مى‌شدند و بارها مى‌فرمودند: امام زمان عليه السلام خود حافظ حوزه است و به حوزه عنايت دارد. مرحوم ميرزا قدس سره چون پدرى دلسوز هر جا كه لازم بود، با توكّل به خداوند سبحان با نصايحى حكيمانه ديگران را پند و اندرز مى‌دادند و در مورد اينكه ممكن است شخص ناراحت شده يا عكس العمل نشان دهد، مى‌فرمودند: اين امر موجب نمى‌شود انسان به وظيفه‌ى خود عمل نكند، وقتى كه سوار ماشين مى‌شدند به ذكر و تلاوت قرآن مشغول بوده و هيچ گاه وقت خود را به صحبت در امور دنيوى نمى‌گذراندند. ايشان ابتدا كه سوار ماشين مى‌شدند، قرآن تلاوت مى‌كردند و بعد از فراغت از قرآن، مشغول ذكر مى‌شدند، حتى در ترددى كه بين شهر داشتند، از وقت خود جهت ارتباط معنوى و كسب اجر و ثواب بهره مى‌بردند و هيچ‌گاه ديده نشد كه مرحوم ميرزا قدس سره در هنگام تردد با ماشين بى‌ذكر باشد. گاهى هم به اطرافيان تذكر