در درس به نكات دقيق و فوايد فراوان فقهى، اصولى و رجالى پرداخته و طلبه را معطل نمى‌كردند. شيرينى سخن، حلاوت بيان و هشدارهاى گاه و بى‌گاه استاد تحت عنوان (به درست توجّه كنيد اى فقهاء آتيه و آينده) از سختى درس مى‌كاست و افكار را به سوى خود مى‌كشاند. از اين رو فضلاء، علماء و مدرسين زيادى را به سوى درس خود جلب كرده بود. درس فقه و اصول ايشان از پرجمعيّت‌ترين درس‌هاى حوزه‌ى علميه‌ى قم در مسجد اعظم و مسجد ارك به شمار مى‌رفت و ايشان نيز با شور، عشق و حرارت زيادى تدريس مى‌كردند.

پشتكار و عشق وافر به تدريس‌

حضرت استاد به دنبال توفيقات الهى و با توجّه به عنايات خاصه‌ى حضرت بقية اللَّه الاعظم عليه السلام شوق فراوانى به تدريس و تحصيل داشتند.

همانگونه كه در وصيّت‌نامه‌ى لحظات پايان عمرشان فرموده‌اند، تعطيلى و تحصيلى برايشان فرقى نداشته است به طورى كه در پايان درس براى تمام كردن بحث فقهى يا اصولى، تا دقايقى بعد از وقت مقرر، به خاطر نتيجه‌گيرى بحث را ادامه مى‌دادند. خستگى در تدريس، مطالعه و پاسخ به استفتائات براى ايشان معنى نداشت، به همين جهت پيوسته به درس، تدريس و پاسخ به سؤالات اشتغال داشت و به اصطلاح طلبه‌ها ممحض در درس و بحث بود. درك محضرش سودمند و پرفايده بود. گويا اشتغالات زياد و نداشتن استراحت لازم يكى از عوامل مريضى آن فقيه فرزانه گرديد. يك روز