فى الصلاة در مدت بيش از ده سال ادامه دادند.

برداشت و فهم فقهى ايشان قدس سره از روايات اهل بيت عليهم السلام، بسيار روان و قابل پذيرش بود. در اين جهت از يك ذوق فقهى خدادادى فوق العاده‌اى برخوردار بودند. فقه و استنباطات او به روايات بازگشت مى‌نمود. گرچه در اصول استادى ماهر، صاحب نظر و نكته‌ياب بودند، اما همه‌ى اينها را در خدمت استنباط صحيح از روايات به كار مى‌بردند و استنباطات فقهى و پاسخ استفتائات او به روايات اهل بيت عليهم السلام گرايش داشت. او مستنبط واقعى بود و شاگردانى اينچنين پرورش مى‌داد.

عصرها حدود سه ربع به اذان مغرب مانده، درس خارج اصول را در حسينيه‌ى ارك برگزار مى‌كردند كه مجموعاً در نجف و قم سه دوره خارج اصول را به صورت تحقيقى، تدريس نمودند.

انتقال درس خارج فقه از حسينيه ارك به مسجداعظم قم‌

در سال 1368 ه. ش ديگر حسينيه ارك گنجايش حجم عظيم شاگردان ميرزاى تبريزى قدس سره را نداشت. به ناچار درس خارج فقه وى به شبستان مسجد اعظم مجاور قبر استادش آيت اللَّه بروجردى رحمه الله منتقل گرديد.

از آن زمان پيوسته بر عظمت درس فقه ايشان و كم و كيف آن افزوده مى‌شد، تا آنجا كه گاهى سالن بزرگ مسجد اعظم كه گنجايش قريب دو هزار نفر جمعيت را دارد، مملوّ از طالبان علم مى‌گرديد.